عجبــــ وفـــایـــی دآرد این دلتنگــــی…!
تنهـــــاش که میـــذآریـــی میــری تو
جمـــع و کلّی میگـــی و میخنــــدی
بعد کـــه از همه جـــدآ شدی از کـُنـــج تآریکـــی میآد بیرون
می ایستـــه بغـــل دستــتــــ …
دســتـــ گرمشـــو میذاره رو شونتــــ
بر میگـــرده در گوشــتـــ میگـــه :
خـــوبــی رفیـــق ؟!
بـــآزم خودمـــم و خـــودتـــ …
شعر عاشقانه